Stage
Door: Manon
Blijf op de hoogte en volg Manon
27 September 2014 | Ecuador, Loja
¡Hola!
De afgelopen 2 weken hebben we al heel wat uren doorgebracht in het ziekenhuis. We lopen namelijk 5 dagen per week van 7:00-19:00 uur stage (met van 13:00-15:00 uur gelukkig wel een pauze) én op zaterdag van 07:00-15:00 uur. Omdat we soms erg enthousiast zijn en operaties ook niet altijd precies op die tijden klaar zijn, hebben we vrijwillig zelfs nog wat meer tijd dan deze 56 uur per week in het ziekenhuis gespendeerd.
Het leven hier bestaat voornamelijk uit vroeg opstaan, ontbijten, naar het ziekenhuis, lunchen, naar het ziekenhuis, eten en daarna bijna gelijk weer slapen, omdat we doodop zijn. Gelukkig verzorgt Cora (waarbij we in huis zitten) drie keer per dag een heerlijke maaltijd, waar we steeds weer naar uit kunnen kijken! :)
Naast dat de stage erg vermoeiend is, is het zeker erg leerzaam en leuk! :)
We hebben een rooster, en iedere dinsdagochtend en donderdagochtend staan we op de OK, waarbij we tot nu toe vooral veel hernia- (inguinalis en ventraal) en galblaasoperaties hebben gezien. Hierbij hebben we ook regelmatig een beetje mogen assisteren, erg leuk en leerzaam!
Verder ben ik mee geweest met de ambulance op huisbezoeken bij mensen die zelf niet naar het ziekenhuis kunnen komen en er zorg aan huis verleend wordt. Het is leuk om te zien hoe verschillend de mensen hier wonen en door bij ze thuis te komen kun je goed de achtergrond en cultuur van de patiënten zien. Toen we op bezoek waren bij een jonge jongen met MS, werden we door zijn moeder hartelijk welkom geheten met een kopje koffie en gebakken banaan. Een ander huis(je) waar we zijn geweest was echt het tegenovergestelde; behalve dat er nauwelijks licht was, was het heel vies, stonk het er naar urine en vlogen er overal vliegen.
Deze week heb ik twee ochtenden meegedraaid op de prikdienst, waar ik inmiddels al bij best wat patiënten bloed heb afgenomen, wat middagen meegekeken bij radiologie, waar ik vooral veel echo's en CT's heb gezien en meegelopen op de SEH.
Ook heb ik bij verschillende externe consulten gezeten (KNO, oog, oncologie, urologie, chirurgie), waar patiënten zelf een afspraak bij kunnen maken. Hierdoor heeft het ook voor een deel iets weg van een huisarts, omdat ook de 'kleine klachten' als een verkoudheid dan bij de specialist terecht komen.
Iedere woensdagmiddag en vrijdagmiddag hebben we les met de zesdejaars studenten van de universiteit in Loja, waarbij op dit moment colleges gegeven worden door de studenten zelf over acute buikklachten. Het grappige was dat afgelopen woensdag de les niet doorging omdat 2 studenten het verkeerde onderwerp hadden voorbereid en ze toen maar verplicht mee moesten kijken bij een operatie.
We brengen ook op de afdeling van chirurgie aardig wat tijd door. Samen met de coassistenten en residenten doen we dan bijvoorbeeld een patiëntenrondje en wondverzorging.
Het ziekenhuis waarin we stage lopen is voor hier een vrij goed ziekenhuis en is alleen voor mensen met een verzekering, dus voor mensen die werk hebben. Op zich lijkt het in veel opzichten best op een ziekenhuis in Nederland, behalve dat alles veel ouder is. Maar er zijn ook heel veel dingen die anders zijn. Het is hier vooral allemaal wat chaotischer. Mensen komen tijdens consulten gewoon binnenlopen met vragen, ze werken hier met een computerprogramma waarin staat copyright 1989, 1994, de hygiëne is slechter (sieraden om, haren los, nagellak op is allemaal geen probleem) en latex handschoenen, condooms en catheterslangen worden hier echt overal voor gebruikt. Ze werken hier vooral veel praktischer dan in Nederland en lopen hier natuurlijk wat jaren technologie achter.
Het Spaans gaat steeds beter, maar blijft toch nog wel een beperkende factor. Het is jammer dat je niet altijd alles helemaal meekrijgt en daardoor wat minder leert, maar tijdens consulten e.d. wordt eigenlijk het meeste wel begrepen :) Het is vooral het in goed Spaans kunnen praten wat nog lastig blijft.
Het huis waarin we verblijven is ideaal! Er wordt heel goed voor ons gezorgd en vorige week zaterdag hadden we hier zelfs een feestje met zo'n 15 Cubaanse artsen die hier 2 jaar in het ziekenhuis komen werken. Het handige is dat zij (in tegenstelling tot de Ecuadoriaanse artsen) vrijwel allemaal wel aardig Engels spreken, wat het toch wat makkelijker maakt als je vragen hebt of meer informatie over iets wilt.
Morgen hebben we voor de 6e dag deze week stage, en ik moet eerlijk zeggen dat ik wel al enorm uitkijk naar onze vrije dag op zondag! Eindelijk voor de tweede keer sinds we in Loja zijn geen wekker om 05:30, haha.
We hebben nog 4 weken stage in het ziekenhuis te gaan, voordat het einde van deze reis alweer bereikt is. De tijd gaat echt enorm snel, maar wat doe ik steeds mooie ervaringen op :)
Heel veel liefs vanuit het mooie Ecuador! xx
De afgelopen 2 weken hebben we al heel wat uren doorgebracht in het ziekenhuis. We lopen namelijk 5 dagen per week van 7:00-19:00 uur stage (met van 13:00-15:00 uur gelukkig wel een pauze) én op zaterdag van 07:00-15:00 uur. Omdat we soms erg enthousiast zijn en operaties ook niet altijd precies op die tijden klaar zijn, hebben we vrijwillig zelfs nog wat meer tijd dan deze 56 uur per week in het ziekenhuis gespendeerd.
Het leven hier bestaat voornamelijk uit vroeg opstaan, ontbijten, naar het ziekenhuis, lunchen, naar het ziekenhuis, eten en daarna bijna gelijk weer slapen, omdat we doodop zijn. Gelukkig verzorgt Cora (waarbij we in huis zitten) drie keer per dag een heerlijke maaltijd, waar we steeds weer naar uit kunnen kijken! :)
Naast dat de stage erg vermoeiend is, is het zeker erg leerzaam en leuk! :)
We hebben een rooster, en iedere dinsdagochtend en donderdagochtend staan we op de OK, waarbij we tot nu toe vooral veel hernia- (inguinalis en ventraal) en galblaasoperaties hebben gezien. Hierbij hebben we ook regelmatig een beetje mogen assisteren, erg leuk en leerzaam!
Verder ben ik mee geweest met de ambulance op huisbezoeken bij mensen die zelf niet naar het ziekenhuis kunnen komen en er zorg aan huis verleend wordt. Het is leuk om te zien hoe verschillend de mensen hier wonen en door bij ze thuis te komen kun je goed de achtergrond en cultuur van de patiënten zien. Toen we op bezoek waren bij een jonge jongen met MS, werden we door zijn moeder hartelijk welkom geheten met een kopje koffie en gebakken banaan. Een ander huis(je) waar we zijn geweest was echt het tegenovergestelde; behalve dat er nauwelijks licht was, was het heel vies, stonk het er naar urine en vlogen er overal vliegen.
Deze week heb ik twee ochtenden meegedraaid op de prikdienst, waar ik inmiddels al bij best wat patiënten bloed heb afgenomen, wat middagen meegekeken bij radiologie, waar ik vooral veel echo's en CT's heb gezien en meegelopen op de SEH.
Ook heb ik bij verschillende externe consulten gezeten (KNO, oog, oncologie, urologie, chirurgie), waar patiënten zelf een afspraak bij kunnen maken. Hierdoor heeft het ook voor een deel iets weg van een huisarts, omdat ook de 'kleine klachten' als een verkoudheid dan bij de specialist terecht komen.
Iedere woensdagmiddag en vrijdagmiddag hebben we les met de zesdejaars studenten van de universiteit in Loja, waarbij op dit moment colleges gegeven worden door de studenten zelf over acute buikklachten. Het grappige was dat afgelopen woensdag de les niet doorging omdat 2 studenten het verkeerde onderwerp hadden voorbereid en ze toen maar verplicht mee moesten kijken bij een operatie.
We brengen ook op de afdeling van chirurgie aardig wat tijd door. Samen met de coassistenten en residenten doen we dan bijvoorbeeld een patiëntenrondje en wondverzorging.
Het ziekenhuis waarin we stage lopen is voor hier een vrij goed ziekenhuis en is alleen voor mensen met een verzekering, dus voor mensen die werk hebben. Op zich lijkt het in veel opzichten best op een ziekenhuis in Nederland, behalve dat alles veel ouder is. Maar er zijn ook heel veel dingen die anders zijn. Het is hier vooral allemaal wat chaotischer. Mensen komen tijdens consulten gewoon binnenlopen met vragen, ze werken hier met een computerprogramma waarin staat copyright 1989, 1994, de hygiëne is slechter (sieraden om, haren los, nagellak op is allemaal geen probleem) en latex handschoenen, condooms en catheterslangen worden hier echt overal voor gebruikt. Ze werken hier vooral veel praktischer dan in Nederland en lopen hier natuurlijk wat jaren technologie achter.
Het Spaans gaat steeds beter, maar blijft toch nog wel een beperkende factor. Het is jammer dat je niet altijd alles helemaal meekrijgt en daardoor wat minder leert, maar tijdens consulten e.d. wordt eigenlijk het meeste wel begrepen :) Het is vooral het in goed Spaans kunnen praten wat nog lastig blijft.
Het huis waarin we verblijven is ideaal! Er wordt heel goed voor ons gezorgd en vorige week zaterdag hadden we hier zelfs een feestje met zo'n 15 Cubaanse artsen die hier 2 jaar in het ziekenhuis komen werken. Het handige is dat zij (in tegenstelling tot de Ecuadoriaanse artsen) vrijwel allemaal wel aardig Engels spreken, wat het toch wat makkelijker maakt als je vragen hebt of meer informatie over iets wilt.
Morgen hebben we voor de 6e dag deze week stage, en ik moet eerlijk zeggen dat ik wel al enorm uitkijk naar onze vrije dag op zondag! Eindelijk voor de tweede keer sinds we in Loja zijn geen wekker om 05:30, haha.
We hebben nog 4 weken stage in het ziekenhuis te gaan, voordat het einde van deze reis alweer bereikt is. De tijd gaat echt enorm snel, maar wat doe ik steeds mooie ervaringen op :)
Heel veel liefs vanuit het mooie Ecuador! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
